این شعر در سال 1352 به علت شیوع بیماری شبه وبا (التور) توسط مهندس محمود انصاری در شبکه بهداشت و درمان شهرستان ایذه خوزستان سروده شده است.
بیماری وبا
| گر وبا نامت بود دانم توان ظاهر شوی | گر کنند کتمان تو را با شبه خود ظاهر شوی | |
| با علامت های قی، اسهال، گه همراه تب شایع شوی | همچو دشمن در تن بی احتیاطان میتوان ظاهر شوی | |
| آن که می داند چه سان بیمار می سازی کسان | مشکل است با تیغ خود در جسم او ظاهر شوی | |
| گر وبا و التور و گر ویبرون نامت بود | در ره بهداشت نتوان پیش ما ظاهر شوی | |
| مرده گردی ویبریون با ضرب شست پرکلر | با چنین اقدام، التور کی توان ظاهر شوی؟ | |
| هر که محتاط است واکسن می زند از راه عشق | ای وبا، اندر ره عشاق آیا می توان ظاهرشوی؟ | |
| هر تظاهر کرده ای سابق هزاران کشته ای | لیک در امروز چون پیران توان ظاهر شوی | |
| رخت بربند ای سیه روی جهان آلوده کن | دیگر ار شیطان شوی نتوان به ما ظاهر شوی |
