کرفس گیاهی علفی است به ارتفاع بیست الی سی سانیت متر که ساقه ای منشعب دارد. برگ های آن زخیم و گل های آن کوچک به رنگ سفید مایل به سبز است. این گیاه در بسیاری از مناطق ایران از جمله خوی، بندرعباس و سیستان می روید.
رسول خدا صلی اله علیه و آله و سلم می فرمایند: به خوردن کرفس عادت کنید زیرا این سبزی خوراک پیامبران بوده است.
خواص کرفس:
- کرفس، کلیه و مثانه را تمیز کرده و از تشکیل سنگ جلوگیری می نماید.
- کرفس برای بیماران نقرسی مفید است، زیرا با گشاد کردن مجاری کلیه سبب دفع اسید اوریک در این بیماران می گردد.
- کرفس روان کننده است.
- این گیاه بوی بد دهان را از بین می برد. افرادی که از بوی بد دهان رنج می برند می توانند هر روز مقداری کرفس میل نمایند.
- برای کمک به روده های خسته و پیر هر روز یک لیوان عصاره کرفس مصرف کنید.
- آب کرفس درمان خوبی برای گرفتگی صدا است.
- کرفس حافظه را زیاد و اعصاب را تقویت می نماید.
- کرفس شیر مادر را زیاد می کند
همچنین متخصصان تغذیه به خانواده ها توصیه می کنند که کرفس بخورند چراکه کرفس:
- معده، اعصاب و غدد فوق کلیوی را تقویت می نماید.
- سموم کلیه ها، ریه و کبد را دفع میکند.
- زکام، گرفتگی بینی و آلرژی را درمان می کند.
- ویتامین های آ، ب و ث دارد.
- دارای املاحی مانند گوگرد، آهک و پتاسیم است.
- برای بیماران مبتلا به رماتیسم نقرس، قولنج کلیوی و یرقان مفید است
- آب آن برای درمان گلودرد تجویز می شود
(منبع: Reading and be Healthful)