این شعر در تیر ماه سال 1353 در روستای میداود از بخشهای شهرستان ایذه استان خوزستان توسط محمود انصاری به مناسبت مشاهده فعالیت همکاران ما در واحد ریشه کنی مالاریا به صورت طنز سروده شده است.
پشه مالاریا
| پشه مالاریا ای پشه مالاریا | هر کجا هستی بیا در چنگ ما | |
| ما شب و روزیم در دنبال تو | گرچه خیلی کوچکی اما گرفتی حال ما | |
| با هزاران مرد گنده در پی مأوای تو | ما تمام خانه ها گشتیم کن رحمی به ما | |
| با هزاران پمپ حاوی از سموم | با هزاران دوج از مالاتیون | |
| ما بگردیم از برایت در جهان |
آخرش گشتی بلای جانمان |
|
| در کمینی هر زمان جان هایمان | با مکیدن می کنی بیمارمان | |
| پلکریموس، استفنسی، ترخدا1 | رحمتان آید به ما بهر خدا | |
| ما همه بیمار گشتیم از سر نیش شما | پشه مالاریا دیگر چه باشد این بقا | |
| سازمانی را تخصص داده ایم بهر شما | تا کنند نابودتان با یک قوا | |
| مردمان با پمپ ها اندر پی این پشه ها | کوه و صحرا را به سم آغشته کردند هرکجا | |
توضیح1: پلکریموس، استفنسی و ترخدا از اسامی پشه های مالاریا و عوامل آلوده کننده آن ها می باشند.
